Bij gebrek aan een betere vertaling van ‘Practice makes Perfect hou ik het voor het gemak even bij het gezegde ‘Oefening baart kunst’. Ik ben het hier namelijk niet mee eens, want oefening alleen is niet genoeg. Tenminste niet om uit te blinken in sport of in je vak. Ik zal beschrijven waarom.
In de sport zegt het beheersen van een kunstje of een bepaalde techniek nog helemaal niets totdat het in een competitieomgeving is getest. Iemand kan nog zo goed op de training in alle rust en op lage snelheid een perfecte techniekbeheersing laten zien, dat zegt niet dat hij of zij dat ook op hoge snelheid in de finale van een Olympische Spelen kan. Terwijl het dan juist moet! Doodzonde dus van talloze uren techniek training als daar niet het competitie element in heeft gezeten. Topcoaches doen dit gelukkig wel en gaan daarmee zelfs een stapje verder. Ze bereiden hun pupillen voor op extreme wedstrijd situaties die hoogst waarschijnlijk nooit zullen voorkomen. Maar als je je in je ‘nachtmerrie’ staande weet te houden, als je onder alle omstandigheden je mannetje of vrouwtje staat, dan pas ben je er en mag je jezelf een absolute topper noemen.
In het bedrijfsleven is het net zo. Je kunt nog zo goed met je ogen dicht de moeilijkste hard- en softwareprogramma’s programmeren of een kei in onderhandelen zijn. Als stress, een deadline of een ander ‘worst case scenario’ om de hoek komt kijken ben je opeens alles vergeten wat je geleerd hebt. En wie bereidt je daarop voor? Als het goed is de coach… Helaas ken ik maar weinig coaches, die hun cliënten coachen op het scherpst van de snede. Die opdrachten en uitdagingen meegeven met een bijna onhaalbare tijdslimiet of een ander competitie element erin verwerkt.
Heb je je nooit afgevraagd waarom er zoveel studenten die met mooie cijfers van school komen zo dikwijls door de mand vallen? Ze weten alles tot in perfectie, maar klappen dicht, maken fouten of raken in de war in een rumoerige werkomgeving, door werkdruk en onder stress. Kortom, je kunt iets heel goed kunnen op je slaapkamertje of in een stille examenzaal, maar dit betekent niet dat je direct het grootst mogelijke talent bent. Laat het eerst maar zien in de praktijk. Daar worden de mannen van de jongens gescheiden en staan de leiders van de toekomst op.
Of iemand een absolute topper gaat worden hangt af van hoe goed hij of zij iets beheerst en dit constant, consistent en herhaaldelijk onder druk kan uitvoeren. Hieronder een vijftal stappen die iemand zou moeten doorlopen om dit te bereiken. Voor de coach de uitdaging om deze elementen te integreren in zijn of haar programma.
1. Kies een doel / vak / specialisatie en leer de basisvaardigheden;
2. Wordt de beste op jouw vakgebied. Vaak een kwestie van de basisvaardigheden steeds verder uitbreiden en oefenen, herhalen, opnieuw oefenen en herhalen, tot in perfectie;
3. Zorg dat je de beste bent onder tijdsdruk;
4. Vervolgens onder tijdsdruk, stress en vermoeidheid;
5. Doe je ding heel goed, super efficiënt, als je vermoeid bent, onder tijdsdruk en keer op keer opnieuw.
Wees geen kampioen van de training, maar win je ‘wedstrijden’. Het onderscheid tussen een topper en een doodnormale 9-to-5 werknemer is het vermogen om constant, consistent en herhaaldelijk onder druk te presteren. Coaches zouden hier meer aandacht aan moeten besteden door ‘competitie elementen’ toe te voegen aan het programma.
